Of te wel: wat is de relatie tussen filosofie, wetenschap en therapie?
De Griekse filosoof Epicures (370-341 v.Chr.) ziet filosofie als de geneeskunde voor de ziel. De filosofie is volgens hem leeg, wanneer ze het menselijk functioneren niet therapeutisch behandelt.
De Romeinse filosoof Seneca (4-65 n. Chr.) heeft eenzelfde visie. Hij vindt dat filosofie niet alleen algemene leerstellingen betreffende de mens moet omvatten, maar ook op elke mens toepasbare regels en adviezen aangeven.
In de oudheid lijken filosofie, wetenschap en therapie nog een geheel te zijn. We zijn nu twintig eeuwen verder. Hoe zien wij dat nu?
Filosofie houdt zich bezig met wat essentieel is aan het menselijk leven en wat een goed leven inhoudt. De filosofie geeft als een soort levensbeschouwing richting aan ons leven en functioneert als zodanig als een kompas voor hoe wij willen leven en denken.
Om in staat te zijn de richting van het kompas te volgen, moeten we beschikken over een kaart, die aangeeft welke route ons naar onze bestemming kan leiden. De (sociale) wetenschap verschaft ons deze kaart door een verzameling van inzichten en bevindingen over volgens welke patronen de mens zich ontwikkelt en gedraagt en hoe dit samenhangt met gezond en ongezond functioneren.
Aan de hand van deze kaart en met behulp van het kompas helpt therapie ons, wanneer wij dreigen te verdwalen door nieuwe ervaringen en handvatten weer het juiste pad naar onze bestemming te vinden.
In ons boek ‘De gulden middenweg. Evenwichtig leven met tegenpolen’ onderbouwen wij onze filosofie met sociaalwetenschappelijke inzichten.
Wat dit betekent voor de therapie hebben wij uitgewerkt in de volgende methodiekboeken:
Handboek psychosociale hulpverlening (2010)
Dichtbij huis. Praktijkboek werken met gezinnen (2013)
Zelf en samen. Creatieve toepassing van gestalttherapie in het huidige werkveld (2022)
コメント